Περιεχόμενο
- Πώς λειτουργεί μια λειτουργική θεραπεία
- Αποδεικτικά στοιχεία για την υποστήριξη μιας λειτουργικής θεραπείας
- Η πορεία προς τα εμπρός
Υπήρξε πολύς ενθουσιασμός και σχεδόν εξίσου διαμάχη γύρω από την προοπτική μιας λειτουργικής θεραπείας. Η Françoise Barré-Sinoussi, η συν-ανακάλυψη του HIV, δήλωσε το 2013 ότι πιστεύει πλήρως ότι μια τέτοια θεραπεία μπορεί να βρεθεί "μέσα στα επόμενα 30 χρόνια". Αντίθετα, ο Ρόμπερτ Γκάλο (επίσης αναγνωρισμένος με την ανακάλυψη του HIV) θεωρεί ότι η ιδέα είναι ελαττωματική και πιστεύει ότι τμήματα της θεωρίας "δεν είναι πιθανό να λειτουργήσουν".
Πώς λειτουργεί μια λειτουργική θεραπεία
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές ήταν τα κύτταρα και οι ιστοί του σώματος (που ονομάζονται λανθάνουσες δεξαμενές) όπου ο HIV μπορεί να επιμείνει ακόμη και ενόψει της πλήρους καταστολής του ιού. Κρυμμένος μέσα σε αυτές τις κυτταρικές δεξαμενές είναι ο γενετικός κώδικας του HIV, τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορεί να ανιχνεύσει.
Δεδομένου ότι ο ιός δεν αναπαράγεται ενεργά-αλλά μάλλον μεταφέρεται παθητικά καθώς το κύτταρο ξενιστής αντιγράφεται- σε μεγάλο βαθμό δεν επηρεάζεται από αντιρετροϊκά φάρμακα (δεδομένου ότι τα αντιρετροϊκά λειτουργούν διακόπτοντας ένα στάδιο του κύκλου ζωής του ιού και όχι του ξενιστή).
Υπάρχουν αρκετά μοντέλα που διερευνώνται για να αντιμετωπιστεί αυτό:
- Εκκαθαρίστε τις λανθάνουσες δεξαμενές. Μερικοί επιστήμονες έχουν δείξει ότι, διεγείροντας τις δεξαμενές, ο HIV μπορεί να επανενεργοποιηθεί και να απελευθερωθεί από τα κρυμμένα ιερά τους. Κάτι τέτοιο επιτρέπει στην ART και σε άλλους παράγοντες εξουδετέρωσης να εξαλείψουν πλήρως τον πρόσφατα καθαρισμένο ιό, μια στρατηγική γνωστή ως "kick-kill". Πολλά φάρμακα έχουν τη δυνατότητα να καθαρίσουν αυτές τις ζωτικές δεξαμενές, αλλά μέχρι σήμερα, μόνο εν μέρει. Οι νέοι συνδυασμοί φαρμάκων αναμένεται να βελτιωθούν με αυτά τα αποτελέσματα.
- Υποκινήστε το σώμα για να παράγει αντισώματα "δολοφόνος". Υπάρχουν τύποι ανοσολογικών πρωτεϊνών, που ονομάζονται αντισώματα, που παράγονται από τον οργανισμό ως απόκριση στη μόλυνση. Μερικά από αυτά έχουν την ικανότητα να εξουδετερώνουν τον HIV. Το πρόβλημα είναι ότι ο HIV μεταλλάσσεται τόσο γρήγορα που δεν υπάρχει ποτέ μια αρκετά μεγάλη ποικιλία "δολοφονικών" αντισωμάτων για να εξουδετερώσει όλα τα στελέχη. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ορισμένα, σπάνια άτομα έχουν εξειδικευμένα ευρέως εξουδετερωτικά αντισώματα (BnAbs) που μπορούν να σκοτώσουν ένα ευρύ φάσμα μεταλλάξεων HIV. Οι επιστήμονες διερευνούν τρόπους τόνωσης αυτών των φυσικών παραγόντων, η στρατηγική των οποίων μπορεί να βοηθήσει στην εκπλήρωση της υπόσχεσης "kick-kill"
Αποδεικτικά στοιχεία για την υποστήριξη μιας λειτουργικής θεραπείας
Ενώ η έρευνα για μια λειτουργική θεραπεία βρίσκεται στο τραπέζι εδώ και μερικά χρόνια, τρία συγκεκριμένα γεγονότα παρείχαν τη θεμελιώδη απόδειξη της έννοιας.
Επικεφαλής ανάμεσά τους είναι ο ένας ασθενής που πιστεύεται ότι "θεραπεύτηκε" από τον ιό HIV το 2009. Ο Timothy Brown (ο Ασθενής του Βερολίνου) ήταν θετικός για τον HIV Αμερικανό που ζούσε στο Βερολίνο και του δόθηκε ένα πειραματικό μόσχευμα μυελού των οστών για τη θεραπεία της οξείας λευχαιμίας του. Οι γιατροί επέλεξαν έναν δότη βλαστικών κυττάρων με δύο αντίγραφα μιας γενετικής μετάλλαξης που ονομάζεται CCR5-δέλτα-32, γνωστό ότι αντιστέκεται στον HIV σε έναν σπάνιο πληθυσμό ανθρώπων.
Οι ρουτίνες δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά τη μεταμόσχευση αποκάλυψαν ότι τα αντισώματα HIV στο αίμα του Brown είχαν μειωθεί σε επίπεδα που υποδηλώνουν την πλήρη εξάλειψη του ιού. Οι επακόλουθες βιοψίες επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για HIV στον ιστό του Brown, υποστηρίζοντας τους ισχυρισμούς ότι ο άντρας, πράγματι, θεραπεύτηκε. Ενώ ο κίνδυνος θανάτου θεωρείται πολύ υψηλός για να εξεταστεί η μεταμόσχευση μυελού των οστών ως θεραπευτική επιλογή, η υπόθεση παρείχε τουλάχιστον την απόδειξη ότι η θεραπεία είναι, στην πραγματικότητα, δυνατή.
Εν τω μεταξύ, άλλοι επιστήμονες ερευνούν πειραματικούς παράγοντες που έχουν την ικανότητα να καθαρίσουν τον ιό HIV από τις λανθάνουσες δεξαμενές τους. Μία από τις πρώτες μελέτες που διεξήχθησαν στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας το 2009 έδειξε ότι μια κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται αναστολείς δεσακετυλάσης ιστόνης (HDAC) θα μπορούσε να επανενεργοποιήσει τον λανθάνοντα HIV σε επίπεδα φαρμάκων που θεωρούνται ασφαλή και ανεκτά.
Ενώ οι μεταγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι η χρήση ενός μόνο παράγοντα HDAC μπορεί να παρέχει μόνο μερική επανενεργοποίηση, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι ο συνδυασμός θεραπείας HDAC ή νεότερων κατηγοριών αντικαρκινικών φαρμάκων (που ονομάζονται ενώσεις ingenol) μπορεί να εκλύσει πλήρως τον λανθάνοντα ιό HIV από το κρυφό τους δεξαμενές.
Η πορεία προς τα εμπρός
Όσο ελπιδοφόρα μπορεί να φαίνεται όλη η έρευνα, εγείρουν εξίσου ερωτήσεις όσο και απαντήσεις. Επικεφαλής ανάμεσά τους:
- Θα καθαρίσει ο ιός HIV από τις δεξαμενές του ώστε να διασφαλίσει ότι ο ιός δεν θα αποκαταστήσει τις δεξαμενές στα ίδια (ή άλλα) κύτταρα;
- Πόσο σημαντικό θα ήταν ευρέως εξουδετερωτικά αντισώματα για μια λειτουργική θεραπεία δεδομένου ότι η διέγερση ενός μόνο αντισώματος αυτού του είδους είναι θεωρητική στην καλύτερη περίπτωση;
- Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι η ιογενής ανάκαμψη δεν θα συμβεί όπως συνέβη με την περίπτωση του Μισισιπή και άλλες αποτυχημένες προσπάθειες;
Ενώ φαίνεται να είμαστε το σωστό δρόμο, είναι σημαντικό να δείτε την έρευνα με προστατευμένη αισιοδοξία. Ακόμα και καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν να ξεκλειδώνουν τα μυστήρια που σχετίζονται με τον ιό HIV, καμία από αυτές τις εξελίξεις δεν υποδηλώνει αόριστα ότι οι κανόνες σχετικά με την πρόληψη και τη θεραπεία του HIV έχουν αλλάξει.
Αν μη τι άλλο, δεδομένης της απόδειξης ότι η έγκαιρη ανίχνευση και παρέμβαση είναι το κλειδί για τη θεραπεία, η επιταγή να παραμείνει επαγρύπνηση είναι, ίσως, πιο σημαντική από ποτέ.