Περιεχόμενο
Εργαλεία υψηλής πίεσης, όπως πιστόλια βαφής, χρησιμοποιούνται σε μεγάλο αριθμό βιομηχανιών και έργων οικιακής βελτίωσης. Μερικά από αυτά τα εργαλεία υψηλής πίεσης έχουν συμβουλές που ψεκάζουν χρώμα, λάδι ή χημικές ουσίες από ένα εργαλείο που μοιάζει με όπλο. Παρόλο που είναι αποτελεσματικά και αποτελεσματικά, αυτά τα εργαλεία μπορούν να προκαλέσουν σοβαρούς τραυματισμούς και συχνά αυτοί οι τραυματισμοί δεν φαίνονται τόσο σοβαροί όσο πραγματικά.Τραυματισμοί υψηλής πίεσης
Οι περισσότεροι από αυτούς τους τραυματισμούς προέρχονται από τη χρήση εργαλείων από εργάτες ή DIYers οικιακής βελτίωσης και συχνά συμβαίνουν κατά τον καθαρισμό ή την απομάκρυνση ενός φραγμένου άκρου από πιστόλι ψεκασμού. Συνήθως, οι τραυματισμοί δεν φαίνονται σοβαροί, αλλά μια μικρή πληγή. Σχεδόν όλα εμφανίζονται στο χέρι και συνήθως στην άκρη ενός δακτύλου.
Η πίεση αυτών των τραυματισμών με ένεση μπορεί να είναι έως 10.000 psi και το υγρό που ταξιδεύει από την άκρη του πιστολιού κινείται συχνά στα 400 mph. Αυτό αναγκάζει το υγρό, συχνά επιβλαβές χημικό προϊόν, να εκδιώκεται δυναμικά στο χέρι και το δάχτυλο. Ένας τραυματισμός στην άκρη του δακτύλου μπορεί να αναγκάσει βαφή, γράσο ή άλλες χημικές ουσίες, μέχρι την παλάμη του χεριού.
Το αποτέλεσμα της χημικής έγχυσης προκαλεί πολλά προβλήματα. Εκτός από τον αρχικό τραυματισμό, υπάρχει μια επακόλουθη χημική βλάβη, που συχνά ακολουθείται από μόλυνση. Επομένως, οι τραυματισμοί συχνά εξαπατούν τόσο τους ασθενείς όσο και τους γιατρούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σοβαρότητα αυτού του τύπου προβλήματος. Αρχικά, ο τραυματισμός μοιάζει με μια απλή τρύπα στο άκρο του δακτύλου, αλλά χωρίς επιθετική θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη ακρωτηριασμού.
Πολλά διαφορετικά χημικά μπορούν να βρεθούν σε πιστόλια έγχυσης υψηλής πίεσης, με τα πιο συνηθισμένα να είναι βαφή, γράσο, υδραυλικό υγρό και αραιωτικό βαφής. Η φύση της ενέσιμης ουσίας θα καθορίσει την έκταση της χημικής βλάβης. Για παράδειγμα, οι τραυματισμοί με έγχυση λαδιού στο δάχτυλο απαιτούν ακρωτηριασμό σε πάνω από το ήμισυ όλων των αναφερόμενων περιπτώσεων, ενώ οι τραυματισμοί με έγχυση με βάση το λατέξ στο δάχτυλο οδηγούν σε ακρωτηριασμό λιγότερο από το 10% του χρόνου.
Θεραπεία
Οι τραυματισμοί με ένεση υψηλής πίεσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναγνωριστούν και συχνά υποδιαγνωστούν τόσο από τους ασθενείς όσο και από τους γιατρούς. Μετά τον αρχικό τραυματισμό, παρατηρείται ένας μικρός τραυματισμός εισόδου, αλλά μπορεί να υπάρχει λίγος ή καθόλου πόνος και πολλοί ασθενείς έχουν καλή κινητικότητα του χεριού και των δακτύλων.
Ωστόσο, καθώς περνά ο καιρός, και η φλεγμονή και ο χημικός ερεθισμός αυξάνονται, τα συμπτώματα συνήθως γίνονται σοβαρά. Η επείγουσα θεραπεία είναι ιδανική, αλλά συχνά υπάρχει καθυστέρηση στη διάγνωση. Ο μέσος χρόνος που περνά μεταξύ του τραυματισμού και της διάγνωσης είναι εννέα ώρες και μερικοί χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο για να λάβουν κατάλληλη ιατρική βοήθεια.
Μόλις διαγνωστεί ένας τραυματισμός ένεσης υψηλής πίεσης, το επόμενο βήμα είναι πιο συχνά να κάνετε χειρουργική επέμβαση για τον καθαρισμό της χημικής ουσίας από το χέρι ή το δάχτυλο. Σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις, για παράδειγμα, τραυματισμοί υψηλής πίεσης στο νερό ή στο πιστόλι αέρα, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αποφευχθεί, εκτός εάν το δάχτυλο φαίνεται να έχει υποστεί βλάβη που απειλεί την παροχή αίματος στους ιστούς (μια κατάσταση που ονομάζεται σύνδρομο διαμερίσματος).
Όταν εκτελείται χειρουργική επέμβαση, είναι σημαντικό να κατανοήσετε πόσο μακριά από το σημείο παρακέντησης μπορούν να ταξιδέψουν οι χημικές ουσίες όταν εγχέονται υπό υψηλή πίεση. Ολόκληρη η περιοχή της μόλυνσης ανοίγεται χειρουργικά και ξεπλένεται. Τις περισσότερες φορές οι τομές αφήνονται ανοιχτές για να επιτρέψουν τη διαχείριση του τραύματος.
Ανάλογα με τον βαθμό μόλυνσης, τα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον περιορισμό της πιθανότητας επιπλοκών. Τα στεροειδή, ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες φάρμακο, μπορούν να χορηγηθούν για να βοηθήσουν στη μείωση του πρηξίματος. Τα αντιβιοτικά χορηγούνται συχνά για την πρόληψη της λοίμωξης.
Πρόγνωση μετά από τραυματισμό
Όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη σοβαρότητα του τραυματισμού, το πιο σημαντικό φαίνεται να είναι το υλικό που εγχέεται στο σώμα. Θεωρείται επίσης σημαντική η έγκαιρη θεραπεία και η επιθετική χειρουργική απομάκρυνση. Παρά τη θεραπεία αυτή, η πιθανότητα ακρωτηριασμού εξακολουθεί να είναι σημαντική. Επιπλέον, είναι συχνές οι επιπλοκές, όπως η δυσκαμψία και ο επίμονος πόνος.