Περιεχόμενο
ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Ενώ ο ασθενής είναι χωρίς πόνο (γενική ή τοπική αναισθησία), γίνεται μια τομή πάνω στο θραυσμένο οστό. Το οστό τοποθετείται στην κατάλληλη θέση και οι βίδες, οι πείροι ή οι πλάκες συνδέονται προσωρινά ή μόνιμα στο ή στα οστά. Οποιοδήποτε διαταραγμένο αιμοφόρο αγγείο δεσμεύεται ή καίγεται (καυτηριασμένο). Εάν η εξέταση του κατάγματος δείχνει ότι μια ποσότητα οστού χάθηκε ως αποτέλεσμα του κατάγματος, ειδικά εάν υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στα άκρα των σπασμένων οστών, ο χειρουργός μπορεί να αποφασίσει ότι ένα οστικό μόσχευμα είναι απαραίτητο για να αποφευχθεί η καθυστερημένη επούλωση.
Εάν δεν είναι απαραίτητη η μεταμόσχευση οστού, το κάταγμα μπορεί να αποκατασταθεί με τις ακόλουθες μεθόδους:
α) μία ή περισσότερες βίδες που έχουν εισαχθεί κατά μήκος του σπασίματος για να το συγκρατήσουν.
β) μια χαλύβδινη πλάκα που συγκρατείται με κοχλίες μέσα στο κόκαλο.
γ) ένας μακρύς πτερυγισμένος μεταλλικός πείρος με οπές σε αυτό, οδηγείται κάτω από τον άξονα του οστού από το ένα άκρο, με βίδες που περνούν έπειτα από το οστούν και μέσα από μια οπή στον πείρο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά από αυτή τη σταθεροποίηση, είναι απαραίτητη η μικροχειρουργική επισκευή αιμοφόρων αγγείων και νεύρων. Η τομή του δέρματος κλείνεται στη συνέχεια με τον συνήθη τρόπο.
Ημερομηνία αναθεώρησης 4/18/2017
Ενημερώθηκε από: C. Benjamin Ma, MD, Καθηγητής, Διευθυντής, Αθλητιατρική Ιατρική και Ωμοπρεπής, Τμήμα Ορθοπαιδικής Χειρουργικής του UCSF, Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια. Επίσης, επανεξετάστηκαν από τον David Zieve, MD, MHA, Ιατρικό Διευθυντή, Brenda Conaway, Διευθυντή Σύνταξης, και την Α.Δ.Α.Μ. Συντακτική ομάδα.