Περιεχόμενο
ΤΕΧΝΗ είναι το ακρωνύμιο που χρησιμοποιείται συνήθως για την περιγραφή του HIV αντιρετροϊκή θεραπεία. Προηγουμένως, οι γιατροί και οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν τον όρο καροτσάκι (συνδυασμένη αντιρετροϊκή θεραπεία) και πριν από αυτόν τον δημοφιλή όροΧΑΡΤ(πολύ δραστική αντιρετροϊκή θεραπεία),Οι αλλαγές με την πάροδο των ετών αντικατοπτρίζουν κάτι περισσότερο από τη μόδα. Αντίθετα, είναι μια πραγματική προσπάθεια των υπαλλήλων δημόσιας υγείας να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδουμε την αποτελεσματικότητα της θεραπείας HIV στο ευρύ κοινό.
Δεν προσπαθούμε πια να πείσουμε τους χρήστες ότι τα φάρμακα είναι "πολύ δραστικά", καθώς στην πραγματικότητα είναι περισσότερο από αυτό. Σήμερα, τα φάρμακα επιτρέπουν μια κανονική ποιότητα ζωής και διάρκεια ζωής, ενώ οι νεότερες επιλογές ενός χάπι κάνουν τη χρήση του όρου «συνδυασμός» ακόμη πιο περιττή.
Κατανόηση της ART
Ανεξάρτητα από το ακρωνύμιο που χρησιμοποιείται, ο όρος συνεπάγεται τη χρήση τριών ή περισσότερων αντιρετροϊκών φαρμάκων, είτε λαμβάνονται μεμονωμένα είτε σε συνδυασμούς σταθερής δόσης. Ο στόχος της θεραπείας είναι να διασφαλίσει την καταστολή του HIV σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα (που σημαίνει ότι ο ιός δεν έχει εξαφανιστεί αλλά είναι απλώς κάτω από τα επίπεδα ανίχνευσης).
Σε αντίθεση με τη θεραπεία ενός φαρμάκου ή διπλού φαρμάκου, ο συνδυασμός τριών ή περισσότερων δραστικών φαρμάκων είναι γνωστό ότι καταστέλλει αποτελεσματικά την ποικιλία του ανθεκτικού HIV που μπορεί να υπάρχει σε έναν ιικό πληθυσμό. Ουσιαστικά, εάν ένα φάρμακο δεν είναι σε θέση να καταστείλει μια συγκεκριμένη ιική μετάλλαξη, τα άλλα πιθανότατα θα είναι σε θέση να το κάνουν.
Απαιτούνται υψηλά επίπεδα προσκόλλησης στα φάρμακα για τη διατήρηση των θεραπευτικών επιπέδων φαρμάκων στο αίμα. Εάν αυτά τα επίπεδα πέσουν κάτω από το θεραπευτικό κατώφλι, τα ανθεκτικά στελέχη δίνουν την ευκαιρία να ευδοκιμήσουν. Όσο μεγαλύτεροι είναι αυτοί οι ανθεκτικοί πληθυσμοί, τόσο λιγότερο αποτελεσματικά θα είναι τα φάρμακα στην καταστολή του HIV, οδηγώντας τελικά σε ιογενή ανάκαμψη και αποτυχία θεραπείας.
Από το 2009, ο όρος cART αντικατέστησε το πιο γνωστό HAART. Ενώ οι όροι είναι ουσιαστικά εναλλάξιμοι, το HAART θεωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό ανεπαρκές για την περιγραφή της εμπειρικής αποτελεσματικότητας της συνδυαστικής θεραπείας.
Στη συνέχεια, το ART θεωρήθηκε καταλληλότερο δεδομένης της πιθανότητας ότι η συνδυαστική θεραπεία θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια. Ως απόδειξη αυτού, η Juluca (rilpivirine plus dolutegravir), ο πρώτος συνδυασμός διπλού φαρμάκου, εγκρίθηκε από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων το 2018 για τη θεραπεία του HIV χωρίς τρίτο αντιρετροϊκό παράγοντα.
Μαθήματα ART
Υπάρχουν επί του παρόντος πέντε κατηγορίες αντιρετροϊκών φαρμάκων, καθεμία από τις οποίες αναστέλλει ένα συγκεκριμένο στάδιο του κύκλου ζωής του HIV:
- Αναστολείς εισόδου
- Αναστολείς της αντίστροφης μεταγραφάσης νουκλεοσιδίων
- Αναστολείς αντίστροφης μεταγραφάσης μη νουκλεοσιδίων
- Αναστολείς ιντεγκράσης
- Αναστολείς πρωτεάσης
Άλλες κατηγορίες αντιρετροϊκών ερευνώνται, ενώ φάρμακα νεότερης γενιάς στοχεύουν στη βελτίωση της ανεκτικότητας, στη μείωση των ανεπιθύμητων ενεργειών και στην απλοποίηση της δοσολογίας για εκείνους που λαμβάνουν θεραπεία.
Για το σκοπό αυτό, διατίθεται τώρα ένας αυξανόμενος αριθμός φαρμάκων συνδυασμού σταθερής δόσης (FDC), συνδυάζοντας δύο ή περισσότερα φάρμακα σε ένα μόνο χάπι ή δισκίο. Μερικοί, συμπεριλαμβανομένων των Atripla ((tenofovir + emtricitabine + efavirenz), Triumeq (abacavir + lamivudine + dolutegravir) και Stribild (tenofovir + emtricitabine + elvitegravir + cobicistat) προσφέρουν all-on-one συνθέσεις για απλοποιημένη, καθημερινή δόση.
Το μέλλον της ART
Με τις εξελίξεις στις εξελίξεις στα ναρκωτικά του HIV, το ART χρησιμοποιείται τώρα ως μέσο για την αντιστροφή των ποσοστών μόλυνσης σε πληθυσμούς HIV υψηλού επιπολασμού. Η στρατηγική, γνωστή ως θεραπεία ως πρόληψη, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης του HIV με καταστολή της ιικής δραστηριότητας σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα. Με αυτόν τον τρόπο, ο κίνδυνος μετάδοσης μειώνεται έως και 96 τοις εκατό.
Με τη διασφάλιση της ευρείας διανομής των αντιρετροϊκών φαρμάκων, το λεγόμενο «κοινοτικό ιικό φορτίο» (το μέσο ιικό φορτίο εντός μιας κοινότητας) μπορεί να μειωθεί σε επίπεδα όπου η πιθανότητα μετάδοσης μειώνεται σημαντικά.
Οι επιστήμονες διερευνούν τώρα την ανάπτυξη αντιρετροϊκών παραγόντων μακράς διαρκείας, ορισμένοι από τους οποίους μπορεί να απαιτούν μηνιαία ή και τριμηνιαία δοσολογία φαρμάκων.