Χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια και ο κίνδυνος επαναλαμβανόμενων επιτυχιών

Posted on
Συγγραφέας: Roger Morrison
Ημερομηνία Δημιουργίας: 3 Σεπτέμβριος 2021
Ημερομηνία Ενημέρωσης: 12 Νοέμβριος 2024
Anonim
Χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια και ο κίνδυνος επαναλαμβανόμενων επιτυχιών - Φάρμακο
Χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια και ο κίνδυνος επαναλαμβανόμενων επιτυχιών - Φάρμακο

Περιεχόμενο

Η ευαισθητοποίηση αυξάνεται σχετικά με τον πιθανό κίνδυνο χρόνιας τραυματικής εγκεφαλοπάθειας (CTE), μιας χρόνιας εγκεφαλικής νόσου. Το CTE φαίνεται ότι οφείλεται τουλάχιστον εν μέρει σε διάφορες μορφές επαναλαμβανόμενου τραυματισμού στο κεφάλι. Τέτοιοι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί μπορεί να προκύψουν από στρατιωτική θητεία ή από αθλήματα επαφής, όπως το αμερικανικό ποδόσφαιρο.

Υπάρχουν πολλά που οι ερευνητές εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τις ακριβείς αιτίες του CTE και τους συγκεκριμένους παράγοντες που θέτουν τους ανθρώπους σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Ωστόσο, υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση ότι ακόμη και οι σχετικά χαμηλού τραυματισμού τραυματισμοί που προκαλούν αρχικά σχετικά μικρά συμπτώματα μπορεί να είναι πηγή βλάβης.

Ιατρικά σύνδρομα που προκύπτουν από τραύμα στο κεφάλι

Για να κατανοήσετε τον ρόλο του επαναλαμβανόμενου τραυματισμού στο κεφάλι στην ενεργοποίηση του CTE, μπορεί να είναι χρήσιμο να διακρίνετε διαφορετικά σύνδρομα και κατηγορίες τραυματισμών. Αυτά περιλαμβάνουν:

  • Τραυματικός τραυματισμός εγκεφάλου
  • διάσειση
  • Σύνδρομο μετά από διάσειση
  • Subconcussion (ονομάζεται επίσης υποσυγκρουτικός τραυματισμός)
  • Χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια

Αυτά τα σύνδρομα σχετίζονται, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αλληλεπικαλύπτονται. Ωστόσο, μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν ξεχωριστές φυσιολογικές διεργασίες στον εγκέφαλο.


Τι είναι η τραυματική εγκεφαλική βλάβη;

Ο τραυματικός εγκεφαλικός τραυματισμός (ΤΒΙ) αναφέρεται σε έναν τύπο εγκεφαλικής βλάβης που συμβαίνει λόγω κάποιου χτυπήματος, εμφύσησης ή άλλου σωματικού τραυματισμού. Η βλάβη μπορεί να γίνει είτε με άμεση επαφή του εγκεφαλικού ιστού (όπως σε μια τραυματική εγκεφαλική βλάβη που διεισδύει) είτε έμμεσα, καθώς ο εγκέφαλος κλονίζεται μέσα στο κρανίο. Αυτό σημαίνει ότι ο τραυματισμός οφείλεται σε κάποιο είδος εξωτερικής δύναμης (σε αντίθεση με ένα ιατρικό πρόβλημα όπως εγκεφαλικό επεισόδιο).

Τα TBI εμφανίζονται σε ένα φάσμα σοβαρότητας, ανάλογα με το ποια ακριβώς μέρη του εγκεφάλου έχουν υποστεί βλάβη και πόσο ακραία είναι η ζημιά. Οι χειρότεροι από αυτούς τους τύπους τραυματισμών μπορούν να οδηγήσουν σε μόνιμο τραυματισμό ή ακόμη και σε θάνατο. Αλλά ακόμη και τα ήπια TBI μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Τα τελευταία χρόνια, οι ερευνητές μαθαίνουν περισσότερα σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για ορισμένους ανθρώπους που εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες ήπιες TBI.

Οι ερευνητές μαθαίνουν ακόμα πολλά για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο τις ημέρες, εβδομάδες και μήνες μετά από ένα TBI. Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις ο εγκέφαλος μπορεί να επιστρέψει στο φυσιολογικό, σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν μακροχρόνιες αλλαγές στον εγκέφαλο, ειδικά σε άτομα που εκτίθενται σε επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς.


Τι είναι η διάσειση;

Η διάσειση μπορεί να θεωρηθεί ήπια μορφή ΤΒΙ. Τα συμπτώματα της διάσεισης εμφανίζονται συνήθως είτε μετά από τραυματισμό είτε μέσα σε λίγες ώρες. Δεν υπάρχουν καθολικοί ορισμοί για το τι είναι μια διάσειση, αλλά μερικά πιθανά συμπτώματα διάσεισης περιλαμβάνουν:

  • Πονοκέφαλο
  • Ζάλη
  • Ισορροπία διαταραχών
  • Αποπροσανατολισμός
  • Υπνηλία
  • Δυσκολία συγκέντρωσης ή ανάμνησης

Η απώλεια συνείδησης μερικές φορές συμβαίνει με διάσειση, αλλά είναι λιγότερο συχνή. Η διάσειση διαγιγνώσκεται με βάση τα συμπτώματα ενός ατόμου και το ιστορικό τραυματισμού. Τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα διάσεισης δεν διαρκούν περισσότερο από μία εβδομάδα έως 10 ημέρες (αν και αυτό μπορεί να είναι μεγαλύτερο σε παιδιά και εφήβους).

Τι είναι το σύνδρομο μετά από διάσειση;

Ένας ορισμένος αριθμός ατόμων που είχαν διάσειση συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν κάποιο είδος συμπτωμάτων. Αντί να απομακρυνθούν, τα συμπτώματα συνεχίζονται μετά τον αρχικό τραυματισμό. Αυτά μπορεί να παραμείνουν για μερικούς μήνες και ακόμη και μερικές φορές για ένα χρόνο ή περισσότερο. Αυτό ονομάζεται σύνδρομο μετά από διάσειση. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να έχουν συνεχή συμπτώματα από τη διάσειση τους, και επίσης να εμφανίσουν πρόσθετα συμπτώματα όπως κατάθλιψη και άγχος.


Η διάγνωση του συνδρόμου μετά από διάσειση είναι κάπως αμφιλεγόμενη - που οι ερευνητές προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν. Ωστόσο, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το σύνδρομο μετά από διάσειση είναι διαφορετικό από το CTE. Στο σύνδρομο μετά από διάσειση, τα συμπτώματα της διάσεισης παραμένουν για αρκετές εβδομάδες ή περισσότερο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το CTE, στο οποίο τα συμπτώματα δεν είναι εμφανή για αρκετά χρόνια. Προς το παρόν, δεν είναι σαφές ποια είναι η σχέση (εάν υπάρχει) μεταξύ του συνδρόμου μετά από διάσειση και της μελλοντικής ανάπτυξης του CTE.

Τι είναι το Subconcussion;

Μερικές φορές ο εγκέφαλος πάσχει από έναν ήπιο τραυματικό τραυματισμό, αλλά δεν παρατηρούνται εύκολα παρατηρήσιμα συμπτώματα διάσεισης. Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάτι που ονομάζεται «υποσυζήτηση». Τέτοιοι τραυματισμοί δεν πληρούν τα κριτήρια για διάγνωση διάσεισης. Ένα άτομο μπορεί να έχει μόνο ένα ή δύο προσωρινά συμπτώματα ή καθόλου συμπτώματα. Ωστόσο, τα εργαστηριακά στοιχεία και τα προηγμένα ευρήματα νευροαπεικόνισης δείχνουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο εγκέφαλος μπορεί να υποστεί πραγματική φυσιολογική βλάβη (και ενδεχομένως μακροχρόνιο τραυματισμό), αλλά χωρίς άμεσες ενδείξεις ή συμπτώματα. Τέτοιοι τραυματισμοί μπορεί να βλάψουν ιδιαίτερα τον εγκέφαλο εάν επανειλημμένα εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου.

Τόσο η διάσειση όσο και η υποσυγκέντρωση μπορούν να συμβούν σε πολλά αθλήματα και εκτός της αθλητικής αρένας. Ωστόσο, το αμερικανικό ποδόσφαιρο έχει σχετικά υψηλό ποσοστό και ως εκ τούτου υπήρξε μια ιδιαίτερη πηγή ελέγχου. Συγκεκριμένοι τραυματισμοί μπορεί να συμβούν αρκετά συχνά σε αθλήματα επαφής ή σύγκρουσης. Μία από τις ανησυχίες για την υποσυγκέντρωση είναι ότι τέτοιοι τραυματισμοί συνήθως δεν οδηγούν σε απομάκρυνση από το παιχνίδι.

Τι είναι το CTE;

Το CTE είναι μια κατάσταση που προκαλεί βλάβη ή θάνατο σε μέρη του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου. Οδηγεί σε συμπτώματα όπως:

  • Μειωμένη μνήμη
  • Κακή κρίση
  • Κακός έλεγχος παλμών
  • Αργή, ομιλία
  • Παρκινσονισμός (προκαλώντας τρόμο, ακαμψία και αργές κινήσεις)
  • Κατάθλιψη (και μερικές φορές αυτοκτονία)
  • Άνοια (αργότερα στη νόσο)

Οι αιτίες του CTE δεν είναι καλά κατανοητές. Ωστόσο, ο επαναλαμβανόμενος τραυματισμός στο κεφάλι θεωρείται ότι παίζει ρόλο. Μικροσκοπικά, ορισμένες πρωτεΐνες αρχίζουν να συσσωρεύονται ανώμαλα στον εγκέφαλο (όπως τα tau και TDP-43). Επί του παρόντος, δεν υπάρχει καμία δοκιμή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση CTE σε ζωντανούς ανθρώπους. Μπορεί να διαγνωστεί μόνο με εξέταση του εγκεφάλου μετά το θάνατο.

Συγκεκριμένα, τα συμπτώματα του CTE εμφανίζονται χρόνια μετά το σωματικό τραύμα, για παράδειγμα, σε συνταξιούχους ποδοσφαιριστές. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν φαίνεται να λαμβάνουν CTE σε όλους όσοι έχουν επανειλημμένες κρούσεις στο κεφάλι.

Είναι η διάσειση ένας καλός οδηγός για τον κίνδυνο CTE;

Επί του παρόντος, οι αθλητικές κατευθυντήριες γραμμές δίνουν πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη διάσειση παρά στους υποσυγκρουσιακούς τραυματισμούς. Για παράδειγμα, το National Football League έχει θεσπίσει ένα πρωτόκολλο μετά από διάσειση για να βοηθήσει να προσδιορίσει πότε επιτρέπεται στους παίκτες να επιστρέψουν στο παιχνίδι. Οι παίκτες που έχουν διαγνωστεί με διάσειση απομακρύνονται από το παιχνίδι για την ημέρα. Αυτό είναι σημαντικό για σωστή ανάρρωση από τα συμπτώματα διάσεισης.

Ωστόσο, δεν είναι σαφές ότι τέτοια προστατευτικά μέτρα προστατεύουν επαρκώς τους παίκτες. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι επαναλαμβανόμενοι, δευτερεύοντες τραυματισμοί (που δεν οδηγούν σε απομάκρυνση από παιχνίδια) μπορεί επίσης να αποτελέσουν κίνδυνο για το CTE μακροπρόθεσμα.

Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2018 που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Εγκέφαλος μελέτησε τη σχέση μεταξύ των συμπτωμάτων υποσυγκέντρωσης και του CTE. Ο Δρ Lee Goldstein, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, συνεργάστηκε με μια ομάδα ερευνητών από διάφορα ιδρύματα. Η ομάδα εξέτασε τον μετά θάνατο εγκέφαλο φοιτητών-αθλητών που είχαν υποστεί τραυματισμούς στο κεφάλι με αθλήματα. Χρησιμοποίησαν επίσης ένα μοντέλο ποντικιού για να μελετήσουν τις επιδράσεις των διαφόρων ειδών τραύματος στο κεφάλι σε μεταγενέστερα ευρήματα CTE (όταν εξετάστηκαν με μικροσκόπιο).

Διαπίστωσαν ότι ορισμένα ποντίκια που εμφάνισαν συμπτώματα διάσεισης μετά από ένα αρχικό ισχυρό πλήγμα δεν συνέχισαν αργότερα να αναπτύξουν CTE. Ωστόσο, άλλα ποντίκια που εκτέθηκαν σε επαναλαμβανόμενα (αλλά λιγότερο έντονα) χτυπήματα δεν έδειξαν συμπτώματα τύπου διάσεισης. Αλλά μερικά από αυτά τα ποντίκια ανέπτυξαν αργότερα σημάδια CTE.

Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μερικές από τις επιτυχίες που οδηγούν σε διάσειση μπορεί να συμβάλουν στο CTE. Ωστόσο, η ίδια η διάσειση δεν φαίνεται να είναι απαραίτητη για την έναρξη της διαδικασίας. Σε ένα δελτίο τύπου, ο Δρ Goldstein σημείωσε, «Αυτά τα ευρήματα παρέχουν ισχυρές αποδείξεις-τα καλύτερα στοιχεία που έχουμε μέχρι τώρα– ότι οι δευτερεύουσες επιπτώσεις δεν είναι μόνο επικίνδυνες αλλά και αιτιώδεις συνδέονται με το CTE.»

Επιπτώσεις στον αθλητισμό

Ο αθλητικός οργανισμός μπορεί να χρειαστεί να εξετάσει τον αντίκτυπο αυτών των δευτερεύουσας σημασίας επιπτώσεων κατά την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών, εκτός από την τήρηση των υπαρχουσών προφυλάξεων σχετικά με τις διάσειες. Η ζημιά από τραυματισμούς που προκαλούνται από συνομιλίες φαίνεται να συσσωρεύεται με την πάροδο του χρόνου. Προς το παρόν, δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των επιπτώσεων που είναι ασφαλείς για τους αθλητές, προτού πρέπει να τερματίσουν το παιχνίδι, τη σεζόν ή την καριέρα τους. Ωστόσο, για την ασφάλεια των παικτών, χρειάζονται αλλαγές για τον περιορισμό του συνολικού αριθμού των επιπτώσεων στο κεφάλι για τους παίκτες. Οι παίκτες, επίσης, πρέπει να ενημερωθούν ότι ακόμη και μη συμπαγείς επιτυχίες μπορεί να αυξήσουν τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο εμφάνισης CTE.