Περιεχόμενο
Η άσκηση μπορεί να οδηγήσει σε καταρροή ή άλλα συμπτώματα ρινίτιδας. Η ρινίτιδα είναι μια κοινή διαταραχή που σχετίζεται με ένα ή περισσότερα από τα συμπτώματα του φτάρνισμα, τη ρινική καταρροή (ρινόρροια), τη ρινική συμφόρηση και τη φαγούρα.Η πιο συνηθισμένη μορφή ρινίτιδας είναι η αλλεργική ρινίτιδα, η οποία σχετίζεται με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ένα υψηλό ποσοστό ατόμων με αλλεργική ρινίτιδα έχουν επίσης συνοδευτική επιπεφυκίτιδα ή υδαρή μάτια που συνήθως είναι επίσης κόκκινα και φαγούρα.
Μια λιγότερο συχνή μορφή ρινίτιδας είναι η μη αλλεργική ρινίτιδα (NAR). Η διάγνωση της μη αλλεργικής ρινίτιδας είναι πιο δύσκολη, καθώς είναι μια διάγνωση αποκλεισμού παρά μια διαταραχή για την οποία μπορείτε να εξεταστείτε στο ιατρείο. ΕΝΑ διάγνωση αποκλεισμού σημαίνει ότι ο γιατρός εξετάζει άλλους αναγνωρίσιμους λόγους ρινίτιδας προτού καταλήξει στο συμπέρασμα της μη αλλεργικής ρινίτιδας.
Κανονική ρινική απόκριση στην άσκηση
Στις περισσότερες περιπτώσεις, καθώς ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων άσκησης, τα αιμοφόρα αγγεία στο σώμα συστέλλονται (αγγειοσυστολή) σε ιστούς διαφορετικούς από τους ενεργούς σκελετικούς μύες (όπου διαστέλλονται).
Αυτή η αγγειοσυστολή σχετίζεται με την απελευθέρωση της αδρεναλίνης και οδηγεί σε μείωση της αντίστασης των ρινικών διόδων. Σε πολλές περιπτώσεις όπου τα αιμοφόρα αγγεία διαστέλλονται, προκαλώντας ρινική απόφραξη, η άσκηση βοηθά πραγματικά στη μείωση των συμπτωμάτων.
Αιτίες ρινίτιδας με άσκηση
Η άσκηση μπορεί να προκαλέσει ρινική καταρροή με δύο μεθόδους. Η αλλεργική ρινίτιδα είναι καλύτερα κατανοητή. Υπάρχει αυξημένη έκθεση σε αλλεργιογόνα λόγω της μεγαλύτερης ποσότητας αέρα που ανταλλάσσεται ενώ αναπνέει βαθύτερα και ταχύτερα κατά τις περιόδους άσκησης.
Μεταξύ 27% και 74% των αθλητών είναι γνωστό ότι έχουν κάποιο είδος ρινίτιδας.
Οι μη αλλεργικές αιτίες της ρινίτιδας που προκαλείται από την άσκηση είναι λιγότερο κατανοητές. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που θεωρούνται ότι συμβάλλουν στη ρινική καταρροή σε ενήλικες που δεν σχετίζονται με αλλεργίες. Οι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν περιλαμβάνουν ερεθιστικά, συναισθηματικά ή αγγειοκινητικά.
Η ρινίτιδα που προκαλείται από ερεθισμό όπως με τους αθλητές που βιώνουν ρινίτιδα που προκαλείται από άσκηση σχετίζεται με την αυξημένη έκθεση σε επαγγελματικές ή περιβαλλοντικές εκθέσεις που ερεθίζουν τις ρινικές διόδους αλλά δεν προκαλούν αλλεργίες.
Σε αυτήν την περίπτωση, τα ίδια τα ερεθιστικά ενεργοποιούν τη ρινική εκκένωση ή τη ρινική καταρροή. Η μείωση της έκθεσης στα ερεθιστικά μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση της χρόνιας ρινίτιδας.
Η συναισθηματική ρινίτιδα δεν είναι στην πραγματικότητα μια μορφή ρινίτιδας που προκαλείται από άσκηση, ωστόσο, μερικές φορές συγχέεται.
Η αγγειοκινητική ρινίτιδα είναι η κατηγορία όλων των αλλεργιογόνων ρινίτιδων και είναι η διάγνωση που χρησιμοποιείται όταν έχουν εξαλειφθεί όλες οι άλλες μορφές ρινίτιδας. Είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους παρά στους νέους.
Θεραπεία
Τα πρώτα στάδια οποιουδήποτε θεραπευτικού σχήματος μη αλλεργικής ρινίτιδας πρέπει να περιλαμβάνουν την αποφυγή οποιωνδήποτε γνωστών συντελεστών. Η συνεχής άσκηση, χωρίς έκθεση αλλεργιογόνων ή ερεθιστικών, μπορεί στην πραγματικότητα να μειώσει τις περιπτώσεις ρινικής καταρροής λόγω της φυσικής αντίδρασης του σώματος στην αδρεναλίνη.
Ένας γιατρός μπορεί επίσης να ακολουθήσει ιατρική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων φαρμάκων για περιπτώσεις που δεν μπορούν να τροποποιηθούν με αποφυγή ή αλλαγές στον τρόπο ζωής.
Τα φάρμακα τείνουν να προέρχονται από τρεις ομάδες. Τα αντιχολινεργικά όπως το ipratropium bromide είναι ένα τοπικό φάρμακο που έχει σχετικά χαμηλό προφίλ παρενεργειών. Τα ρινικά σπρέι στεροειδών όπως το Flonase ή το Nasacort είναι συνηθισμένα ρινικά σπρέι που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στη θεραπεία της ρινικής συμφόρησης και της ρινόρροιας (ρινική καταρροή).
Η τελευταία ομάδα φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ρινίτιδας είναι τα αντιισταμινικά.Τα ενδορινικά αντιιστιμινικά, όπως η αζελαστίνη, έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά τόσο στη θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας όσο και της μη αλλεργικής ρινίτιδας.
Εάν οι στροβίλοι (σπογγώδες οστό μέσα στη μύτη) διευρυνθούν, μια χειρουργική επέμβαση που ονομάζεται μείωση του στροβίλου μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων.