Περιεχόμενο
- Παραδείγματα οργανικής νόσου
- Παραδείγματα λειτουργικών διαταραχών
- Λειτουργικά έναντι Ψυχοσωματικών Συμπτωμάτων
Σε αντίθεση με μια μη οργανική (λειτουργική) διαταραχή, μια οργανική ασθένεια είναι εκείνη στην οποία υπάρχουν ανιχνεύσιμες φυσικές ή βιοχημικές αλλαγές εντός των κυττάρων, των ιστών ή των οργάνων του σώματος. Μια μη οργανική ασθένεια, αντίθετα, είναι μια που εκδηλώνεται με συμπτώματα, αλλά της οποίας η διαδικασία της νόσου είναι είτε άγνωστη είτε δεν μπορεί να μετρηθεί με τα τρέχοντα επιστημονικά μέσα.
Παραδείγματα οργανικής νόσου
Ο όρος οργανική ασθένεια είναι μια ταξινόμηση ομπρέλα για πολλούς διαφορετικούς τύπους ασθενειών. Μπορούν να εντοπιστούν (δηλαδή επηρεάζουν ένα συγκεκριμένο μέρος του σώματος) ή συστηματικό (επηρεάζουν πολλά συστήματα οργάνων). Μπορούν να κληρονομηθούν ή να προκληθούν από εξωτερικές ή περιβαλλοντικές δυνάμεις. Ορισμένες οργανικές ασθένειες είναι μεταδοτικές, μεταδίδονται από το ένα άτομο στο άλλο, ενώ άλλες είναι μη μεταδοτικές.
Μερικές από τις ευρύτερες κατηγορίες και είδη οργανικών ασθενειών περιλαμβάνουν:
- Αυτοάνοσες ασθένειες στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού προσβάλλει τα δικά του κύτταρα και ιστούς, όπως:
- Διαβήτης τύπου 1
- Σκλήρυνση κατά πλάκας (MS)
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Λύκος
- Ψωρίαση
- Καρκίνος στον οποίο τα μη φυσιολογικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα και προσπερνούν υγιή κύτταρα, όπως:
- Καρκίνος του μαστού
- Μελάνωμα
- Λευχαιμία
- Λέμφωμα
- Καρκίνος του πνεύμονα
- Καρκίνος του παχέος εντέρου
- Φλεγμονώδεις ασθένειες που προκαλούν οξεία ή προοδευτική βλάβη στα κύτταρα και τους ιστούς, όπως:
- Οστεοαρθρίτιδα
- Πυελική φλεγμονώδης νόσος (PID)
- Ιική μηνιγγίτιδα
- Αθηροσκλήρωση
- Ινομυαλγία
- Λοιμώδεις ασθένειες στις οποίες μεταδίδεται ένα βακτήριο, ιός, μύκητας, παράσιτο ή άλλο μικρόβιο μεταξύ ατόμων, όπως:
- HIV
- Ηπατίτιδα Γ
- Ο ιός Zika
- Φυματίωση
- Γρίπη
Παραδείγματα λειτουργικών διαταραχών
Μια μη οργανική ασθένεια αναφέρεται συνήθως ως λειτουργική, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν συμπτώματα ασθένειας, αλλά δεν υπάρχουν σαφή μέτρα για τη διάγνωση. Στο παρελθόν, οι λειτουργικές διαταραχές θεωρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό ψυχοσωματικές. Σήμερα, αναγνωρίζουμε ότι πολλές από αυτές τις καταστάσεις έχουν διακριτικά χαρακτηριστικά που τα ορίζουν ανεξάρτητα από τη συναισθηματική κατάσταση ενός ατόμου.
Ο κνησμός (κνησμός) είναι ένα τέτοιο παράδειγμα λειτουργικού συμπτώματος. Από μόνη της, δεν σχετίζεται ούτε με φυσική ή βιοχημική αλλαγή, αλλά παραμένει μια πολύ πραγματική και απτή αίσθηση. Το ίδιο ισχύει για την κόπωση, τους χρόνιους πονοκεφάλους ή την αϋπνία. Η απουσία μετρήσιμων βιοδεικτών δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. μας λέει απλώς ότι τα αίτια είναι άγνωστα (ιδιοπαθή).
Τα τελευταία χρόνια, ασθένειες όπως η επιληψία, η ημικρανία και το Αλτσχάιμερ θεωρούνταν κάποτε λειτουργικές διαταραχές. Σήμερα, αυτό δεν ισχύει πλέον.
Πολλές λειτουργικές διαταραχές ταξινομούνται σήμερα από το συμπτωματικό τους προφίλ. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν:
- Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS)
- Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (CFS)
- Ινομυαλγία
- Temporomandibular πόνος στις αρθρώσεις (TMJ)
- Διαταραχή της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (GERD)
- Διάμεση κυστίτιδα
Λειτουργικά έναντι Ψυχοσωματικών Συμπτωμάτων
Οι ψυχιατρικές ασθένειες θεωρούνται επίσης σε μεγάλο βαθμό λειτουργικές, καθώς δεν μπορούμε να εντοπίσουμε εύκολα την υποκείμενη αιτία τους. Αυτές περιλαμβάνουν κλινική κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, σχιζοφρένεια, διαταραχή υπερκινητικότητας έλλειψης προσοχής (ADHD), ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) και σύνδρομο μετατραυματικού στρες (PTSD).
Ωστόσο, μια ψυχιατρική ασθένεια δεν είναι το ίδιο με μια ψυχοσωματική. Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι αυτά που πιστεύεται ότι προέρχονται από το άγχος και τις πιέσεις της καθημερινής ζωής. Οδηγούνται από την ψυχική ή συναισθηματική κατάσταση ενός ατόμου και συχνά εκδηλώνονται με συμπτώματα πόνου στην πλάτη, κεφαλαλγία, κόπωση, υψηλή αρτηριακή πίεση, δυσπεψία, δύσπνοια, ζάλη και ανικανότητα.
Τα λειτουργικά συμπτώματα διαφέρουν από τα ψυχοσωματικά στο ότι η απομάκρυνση του συναισθηματικού στρες μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων αλλά όχι να τα διαγράψει πλήρως.